Ankieta rowerowa: Tomasz Leśniak

Tomasz Leśniak

KWW Kraków Przeciw Igrzyskom

1. Proszę wymienić trzy największe problemy rowerzystów w Krakowie?
W jaki sposób zamierza Pan je rozwiązać?

Problemy:
• brak spójnej sieci infrastruktury rowerowej, w tym jej całkowity brak wzdłuż głównych ciągów komunikacyjnych – Aleje Trzech Wieszczów, ul. Dietla, ul. Pilotów, al. 29 Listopada
• brak bezpiecznych i wygodnych połączeń międzydzielnicowych
• zbyt mała liczba ulic jednokierunkowych z dopuszczonym ruchem pod prąd dla rowerów (brak kontrapasów lub kontraruchu rowerowego)
Rozwiązania:
Szczegóły programu transportowego komitetu Kraków Przeciw Igrzyskom dostępne są pod adresem: http://krakowprzeciwigrzyskom.pl/polityka-transportowa/. Zamierzam między innymi wprowadzić finansowanie infrastruktury rowerowej do Wieloletniego Programu Inwestycyjnego, zwiększyć nakłady na inwestycje rowerowe (wysokość wzrostu nakładów będzie zależała od możliwości budżetowych i pozyskania środków zewnętrznych) oraz wprowadzać przyjazną dla pieszych i rowerzystów organizację ruchu, np. poprzez wytyczanie pasów rowerowych, kontrapasów i śluz rowerowych. Zadbam także o wprowadzanie cykli sygnalizacji świetlnych niedyskryminujących pieszych i rowerzystów oraz rozszerzanie obszarów objętych strefą Tempo 30 lub strefą zamieszkania.

2. Proszę określić procentowo jaka część Pana dziennych podróży jest pokonywana: 1% samochodem (okazjonalnie taksówką), 80% komunikacją miejską (najczęściej tramwajem), 5% rowerem (w okresie letnim pewnie około 30%), 14% pieszo

3. Jakie miasto na świecie jest dla Pana wzorem do naśladowania jeśli chodzi o zrównoważony transport? Dlaczego?

Wzorem dla Krakowa może być Berlin, czyli miasto traktujące komunikację miejską jako dostępną cenowo i konkurencyjną pod względem jakości usługę publiczną. Godnym przykładem do naśladowania jest też Zurich, którego polityka parkingowa (przypieczętowana referendum w 2010 roku) opiera się na założeniu o stałej liczbie miejsc parkingowych – każdy nowy parking np. podziemny, oznacza likwidację tej samej liczby miejsc postojowych na powierzchni, którą następnie można oddać pieszym i rowerzystom poprzez tworzenie stref wolnych od samochodów czy też przestrzeni współdzielonych.

4. Czy ma Pan/Pani pomysł, jak zachęcić krakowian do jazdy na rowerze? Jak ich edukować?

Zaproponuję krakowianom zmiany organizacji ruchu preferujące poruszanie się pieszo, rowerem i transportem zbiorowym. Edukację w dziedzinie transportu powierzę w formie zadania zleconego organizacjom pozarządowym, jednocześnie podejmując działania na rzecz utworzenia na wzór holenderski miasteczek ruchu i egzaminu na kartę rowerową pod okiem instruktorów w prawdziwym ruchu ulicznym. Postawię na edukację dzieci i młodzieży w zakresie nawyków komunikacyjnych tworząc także sprzyjające warunki dojazdu do szkoły rowerem.

5. Zespół roboczy ds. realizacji referendum zajmujący się ścieżkami rowerowymi rekomendował, że do 2019 roku należy wydać 145 mln zł na samodzielną infrastrukturę rowerową. Czy uważa Pan, że to wystarczające środki, by zrealizować wolę mieszkańców?

Kwota wydaje się być wystarczająca i możliwa do udźwignięcia przez budżet miasta. Jeśli dzięki zwiększeniu ilości podróży rowerowych wygenerowane zostaną dodatkowe oszczędności budżetowe, możliwe będzie także zwiększenie nakładów i przyspieszenie tempa poprawy warunków poruszania się rowerem po Krakowie.

6. Jakie rozwiązania dedykowane stricte rowerzystom chciałby Pan wprowadzić w Krakowie (kładki, przepusty pod torami, pasy rowerowe, śluzy rowerowe itp.)? Gdzie?

Stworzenie spójnej sieci połączeń rowerowych wymaga nakładów na wszystkie wymienione elementy infrastruktury. Potrzebne są między innymi kładki pieszo-rowerowe przez Wisłę: z Dębnik na Salwator, z Kazimierza na Ludwinów, z Grzegórzek na Zabłocie oraz kładka nad torami w ciągu ul. Kamieńskiego.

7. Jakie jest Pana zdanie w kwestii uporządkowania przestrzeni publicznej?
Czy należy ją oddawać pieszym i rowerzystom? Czy należy wprowadzać opłaty za wjazd samochodem / pojazdem silnikowym do centrum, zamykać ulice dla ruchu samochodowego, zwiększać opłaty za parkowanie pojazdów itp.?

Na pewno należy w Krakowie nieustannie podejmować działania mające na celu promowanie ruchu rowerowego i transportu zbiorowego, a odzyskaną przestrzeń – dzięki mniejszej liczbie podróży samochodem – oddawać mieszkańcom. Przyjazna dla pieszych i rowerzystów przestrzeń publiczna podniesie jakość powietrza, pobudzi lokalną przedsiębiorczość i poprawi bezpieczeństwo.